Sunset Reef Beach, zondag 27 februari.

Wat hebben we gisteravond een prachtige avond gehad. Marja had thuis heel toevallig een piepklein restaurantje ‘ the rock’ gegoogled dat ligt op een rots. Bij eb kun je er naar toe lopen, bij vloed wordt je overgezet. In beide gevallen kom je wel met natte voeten aan de overkant. Marja had van vier tot zes uur gereserveerd, zodat we de zonsondergang konden meemaken. Als verrassing werden we hier getrakteerd op een etentje alvast voor ons 40-jarige feestje binnenkort.

Voor vervoer kun je hier een brommertje huren of een taxi nemen. Het is ruim 30 km en er is maar 1 weg naar toe. Wij nemen weer een taxi. We betalen 40 dollar voor heen en terug voor de auto en de chauffeur, die braaf op ons blijft wachten bij The Rock.

The rock is ook een dorpje, dat alleen leeft van de visvangst, Masai mannen een schaaltje te kopen. 5 dollar, vraagprijs was 10 dollar. Veel te duur natuurlijk, maar dat was dan een donatie voor ontwikkelingshulp. De mensen hebben echt niets. We lopen het dorpje in. Dat zijn de mensen denk ik niet gewend, de spaarzame toerist die daar komt loopt langs het strand, koopt wat souveniers en gaat daarna eten in the Rock.

Hier zie je echt lokale leven, ver weg van de gebaande weg. Er lopen wel wat schattige kindjes met ons mee die natuurlijk allemaal een dollar willen voor een foto of een schelpje willen verkopen. Niet gedaan. Onze chauffeur die ergens staat te wachten komt op een gegeven moment mee en vertelt spontaan allerlei dingen over het dagelijks leven in het dorpje. Ik wil dolgraag wat portretfoto’s maken, maar ik merk dat de mensen er niet echt van zijn gediend. Dus ik maak wat overzichtsfoto’s. De vrouwen lopen in Zanzibar allemaal gesluierd. Sommige met nikab, met wel met zichtbare prachtige doeken eronder en henna beschildering op voeten of handen. Ze zijn gewoon heel elegant, in nikab. Andere vrouwen zijn gesluierd met prachtige kleuren en gewaden. Echt prachtig!

Verder zie je veel Masai. Lange serene mensen, met hele slanke, hele lange benen. In het resort wordt de bewaking door de Masai gedaan. De beheerder vertelde dat wij in veilige handen bij hen zijn. Ze lopen in rode of soms blauwe gewaden, 1 schouder bloot. Ze hebben vaak heel veel witte armbandjes met kraaltjes, die zij op de onderbenen of onderarmen dragen. Het geheel van al die kraaltjes met de kleurtjes erin verwerkt vertelt iets over hun familie/stam. Ook hebben ze altijd een groot mes in een schede en een soort van speer met een knop erop.

In het hotel maken we de fles champagne open die we mee hebben genomen vanaf Schiphol. Het is vandaag een week geleden dat Marja’s moeder is overleden en wij stellen voor om te proosten op haar leven. Ondanks dat wij nu zo’n mooi avontuur beleven moet er echt goed worden stilgestaan bij alles van de afgelopen week. Ook zou het de verjaardag van mijn papa zijn geweest. Dat vieren we gelijk mee.

Later in de avond was er in het resort een show die door de Masai werd verzorgd. Natuurlijk is dit speciaal voor de toeristen, maar het geheel leek toch eigentijds, ze hadden traditionele kleding aan, maar ook dagelijkse kleding aan, die een beetje was verwerkt in Masai stijl. Het was prachtig. De muziek en de Afrikaanse samenzang is waarom ik zo van Afrika hou! Er was ook een steltloper en een slangenmens. Nog gauw een wijntje en een biertje drinken, want om 10.00 zijn de drankjes alleen nog tegen betaling. Als echte Hollanders hallen we om tien voor tien het laatste biertje en wijntje.