We hebben een feestje gebouwd gisteravond aan de bar: hahaha we lagen al om negen uur in bed. Doodmoe allemaal.

Vanmorgen om zes uur ontbijt en daarna vertrek in de safari-jeep. We hebben al een aantal safari’s achter de rug en niet veel puf in weer een safari. Daar lijkt het in het begin wel op, maar al gauw schiet de chauffeur van de weg en de rest vervolgt hij dwars door de natuur, van het pad af en soms over drooggevallen rivierbeddingen. Als er een jong boompje in de weg staat gaat hij er gewoon overheen. Soms lijkt het alsof de jeep omkantelt, maar het komt toch elke keer goed. Vaak blijft hij stilstaan om de sporen te controleren. Er is een vers spoor van een luipaard, maar hij wordt niet gevonden. Één keer zaten we vast in een modderige kuil en het was even flink maneuvreren om achterwaarts omhoog eruit te komen. Is allemaal goed gekomen.

Ik zie een hyena of een wilde hond oversteken en de chauffeur gaat als een razende het gebied stukje voor stukje uitpluizen. We volgen het spoor en we vinden ze, een grote troep wilde honden. De gids is verrukt, want wilde honden zijn moeilijk te vinden en ze zijn altijd aan het rennen. Hij legt uit dat deze zojuist hebben gegeten. Dat zie je aan de volle buik en de bloederige kop. Er zwermen zeker 50 tot 100 gieren rond. Overal zitten ze en ze komen overal vandaan. Ik wilde graag een hoognodige wildplaspauze aanvragen, maar besluit om maar even te wachten….

De chauffeur crosst dwars door het terrein naar de ‘kill’, een impalabok.

We zitten echt tussen de wilde honden in. Ze lopen om de jeep heen en trekken zich totaal niets van ons aan.

De koffie- en de lunchpauze stappen we uit. De lunch smaakt ons zo waar. Door het bloedhete weer eten we nauwelijks.

De natuur in Selous is prachtig. Ook hier heerlijk rustig. We zijn gelijk vertrokken met een andere safari-jeep, maar je komt elkaar verder nauwelijks tegen. We hebben al veel giraffes, impala’s, olifanten en zebra’s gezien. Maar het blijft prachtig. De giraf die een paar meter van je vandaan in een soort van zweefgalop wegspurt. We komen heel dicht bij de dieren. Als bijna-laatste rijden we vlak bij een enorme kudde olifanten, die in de schaduw staan de rusten, de baby’s in het midden. En als laatste zien we een gevecht op leven en dood tussen twee impalabokken. De wijfjeskudde komt erbij, maar ze kunnen niet meevechten. De winnaar zal de wijfjes krijgen.

Het was een prachtige off-road gamedrive.

We zijn rond half vier weer terug. Tijd genoeg om te relaxen. Er is geen internet, dus alleen het verhaaltje typen! Ik heb inmiddels drie redacteuren ‘ in dienst’….