Een dag met een gaatje!

Om half acht in de ochtend maken we kennis met Charles, onze chauffeur voor de komende dagen. Hij laadt onze bagage op het dak van een stoere Landrover. We vertrekken naar Sadaani, een nationaal park voor onze eerste game drive.

We hebben twee dagen Sadaani op het programma staan. Charles stelt een wijziging voor; vanwege de enorme warmte is er in Sadaani nu op de dag bijna geen wild te zien. We zijn na de laatste nepactie een beetje terughoudend, maar het maakt in prijs niets uit en ook niet in de afstand. Voor Charles zit er geen voordeel in, dus we nemen zijn advies over. En na de gamedrive vandaag zijn we blij met de keuze, want er was helaas niet veel wild. We zagen gelukkig wel wat: waterbok, roodbok, hartebeast, wildebeast, giraf, gele baviaan en andere aapjes, buffels, arenden en haviken. Het was prachtig, maar 1 gamedrive was genoeg. Bij de ingang hadden we een pipi stop. Marja vraagt waarom er zo een sissend geluid uit de Landrover komt…. Lekke band dus. Charles is behendig met het wisselen. Gelukkig heeft hij twee reservewielen achterop.

De wegen zijn ook verschrikkelijk, dus een lekke band is heel gewoon . In het natte seizoen kun je hier echt niet rijden. De chauffeur neemt alle gaten en kuilen heel netjes en voorzichtig.

Op de weg naar de overnachting hebben we een late lunchstop en hij vraagt of wij ‘ even’ kunnen blijven wachten want hij wil graag de band repareren. Hij rijdt weg…. met al onze bagage op het dak. Daar zitten we dan en hopen maar dat het goed komt. Zou hij terugkomen? Fred had natuurlijk de rugzak meegegrist waar de paspoorten en het geld in zitten dus we komen altijd wel weer ergens terecht. Na een uurtje komt de chauffeur weer terug,, pff gelukkig, we kunnen weer door. We rijden langs de dorpjes met hutjes van klein en daken van stro en we kijken onze ogen uit!

We zien heel veel mensen kilometers lopen en sjouwen met 25 liter jerrycans om water te halen. Meestal per persoon 4 jerrycans en ook de kleine kinderen moeten meesjouwen. De schoolkinderen moeten 4x per dag lopen, kilometers in de verzengende hitte.

We komen vroeg in de avond aan , flink bezweet en en snakkend naar een douche en schone kleren. Het eenvoudige kamertje heeft gelukkig airco, maar helaas geen stroom. Niets doet het. De generator wordt aangezet en de airco gaat gelijk op turbostand. We proberen de douche. Niets! De pomp moet blijkbaar op gang komen.

Ik ruk mijn bikini uit de koffer en samen duiken we gelijk de zee in. Wat waren we vies en bezweet! Daarna was er wat water en konden we onder een paar druppels een beetje inzepen en afspoelen.

We blijven hier 1 nacht. Morgenochtend vroeg vertrekken we naar Mikumi National Park. Met twee hele reservebanden!